Już od 108 lat Miasto Otwock może poszczycić prawami miejskimi. Zostały one nadane 9 listopada 1916 roku.
Przypomnijmy, że historia Otwocka ma swój początek w II połowie XIX wieku, kiedy dostrzeżono atrakcyjność terenu rekreacyjnego miasta położonego w dolinie rzeki Świder wśród borów sosnowych, a zwłaszcza unikalny mikroklimat dzięki olejkom eterycznym sosen.
Czynnikiem kształtującym Otwock jako osadę, była kolej nadwiślańska, która przebiegała przez: Mławę, Ciechanów, Nasielsk, Modlin, Warszawę, Otwock, Lublin i Chełm. Przy stacji kolejowej powstała osada letniskowa, którą nazywano wtedy Otwockiem Stacyjnym, a czasem Otwockiem uzdrowiskowym.
Pierwszym burmistrzem naszego miasta był Witold Kasperowicz. 9 listopada 1916 roku zatwierdzono też pierwszy herb miasta. W 1917 roku w Otwocku znajdowały się aż 22 pensjonaty i 3 sanatoria. Oficjalnie statut miasta-uzdrowiska został przyznany w 1923 roku.
Miasto rozwijało się prężnie, pobudowano magistrat, remizę, stadion, kasyno, gimnazjum, kilka szkół powszechnych. Budżet był stabilny. Warunki prawne sprzyjały osiedlaniu się w tych okolicach ludności żydowskiej przybyłej głównie z Litwy i Rosji. W 1939 stanowili ok. 75 proc. wszystkich mieszkańców Otwocka. Oni głównie byli właścicielami sanatoriów, szkół prywatnych, ośrodków kulturowych, podmiotów gospodarczych.